Ελληνιστική Αθήνα (323 - 86 π.Χ.)

Το 307 π.Χ. ο γιος του Αντίγονου, Δημήτριος ο Πολιορκητής, κατέλαβε την Αθήνα και εξόρισε τον Δημήτριο τον Φαληρέα. Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής εγκαταστάθηκε στον οπισθόδομο του Παρθενώνα απ' όπου κυβέρνησε τυραννικά. Το 301 π.Χ. ο Λαχάρης κατάφερε να διώξει τον Δημήτριο. Όμως ο Δημήτριος πολιόρκησε την πόλη από τον Πειραιά. ο Λαχάρης αναγκάστηκε να αφαιρέσει τον χρυσό από το άγαλμα της Αθηνάς στον Παρθενώνα για να πληρώσει τους στρατιώτες. Η πόλη όμως σύντομα παραδόθηκε.
Η Αθήνα άλλαξε διάφορα χέρια και τελικά από τις αρχές του 2ου αιώνα π.Χ. απέκτησε μία σχετική ελευθερία. Διατήρησε την φήμη της και τις φιλοσοφικές σχολές της και έγινε το καλλιτεχνικό και φιλοσοφικό κέντρο της ηπειρωτικής Ελλάδας. Πολλοί ηγεμόνες των ελληνιστικών βασιλείων σπούδασαν εκεί και όταν ανέλαβαν εξουσία δώρισαν στην πόλη κτήρια και γλυπτά. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο Άτταλος Β' (159-138 π.Χ.) και ο Ευμένης Β' (197-159 π.Χ.) της Περγάμου που δώρισαν τις ομώνυμες στοές, και ο Φαρνάκης Α' (180 π.Χ.) που χρηματοδότησε τη Μεσαία Στοά στην Αγορά.
Επίσης ο βασιλιάς της Καππαδοκίας Αντίοχος ο Δ' διέταξε την κατασκευή του ναού του Ολυμπίου Διός που είχε μείνει ανολοκλήρωτος από την εποχή του Πεισίστρατου, με αρχιτέκτονα τον Ρωμαίο Κοσσούτιο. Το έργο είχε προχωρήσει αρκετά αλλά με τον θάνατο του Αντίοχου, το 163 π.Χ. σταμάτησε. Το σύμπλεγμα των κιόνων που βρίσκονται στα ανατολικά του Ολυμπιείου σήμερα, χρονολογούνται από εκείνη την περίοδο.
Το 146 π.Χ. οι Ρωμαίοι κατατρόπωσαν την Αχαϊκή Συμπολιτεία και άρχισαν να εμπλέκονται στα πολιτικά πράγματα των Ελληνικών πόλεων. Το 88 π.Χ. οι Αθηναίοι ακολουθώντας τον Μιθριδάτη ΣΤ' του Πόντου επαναστάτησαν εναντίον των Ρωμαίων. Ακολούθησε πολιορκία της πόλης από τον Ρωμαίο στρατηγό Σύλλα, ο οποίος την κατέλαβε και την κατέστρεψε το 86 π.Χ..